ژان ژاک روسو

ژان ژاک روسو:

ژان-ژاک روسو  (زاده ی ۲۸ ژوئن ۱۷۱۲ – درگذشته ی ۲ ژوئیه ۱۷۷۸) متفکر سوئیسی، در سده ی هجدهم و اوج دوره ی روشنگری اروپا می‌زیست.

اندیشه‌های او در زمینه‌های سیاسی، ادبی و تربیتی، تأثیر بزرگی بر معاصران گذاشت. نقش فکری او که سال‌ها در پاریس عمر سپری کرد، به عنوان یکی از راه‌گشایان آرمان‌های انقلاب کبیر فرانسه قابل انکار نیست. اگر چه روسو، از نخستین روشنگرانی است که...

مفهوم حقوق بشر را بطور مشخص به کار گرفت، اما نزد او از این مفهوم تنها می‌توان به معنایی ویژه و محدود سخن به میان آورد. در مجموع باید گفت که وی رادیکال‌تر از هابس و جان لاک و شارل دو مونتسکیومی‌اندیشید. شاید به همین دلیل است که برخی از پژوهشگران تاریخ اندیشه، وی را اساساً در تداوم سنت فکری عصر روشنگری نمی‌دانند، بلکه اندیشه ی او را بیشتر در نقد فلسفه ی روشنگری ارزیابی می‌کنند.

برای روسو، صرف نظر کردن انسان از آزادی، به معنی صرف نظر کردن از خصلت انسانی و «حق بشری» است. روسو تلاش می‌کند، نوعی هماهنگی میان آزادی فردی و جمعی ایجاد نماید. وی این کار را در اثر معروف خود قرارداد اجتماعی که در سال ۱۷۶۲ میلادی نوشته شد، انجام می‌دهد. یکی دیگر از کتاب‌های مهم روسو به نام امیل در زمینه تربیت کودکان است.

سخنان ژان ژاک روسو:

انسان آزاد آفریده شده است اما همیشه در زنجیری است که خود بافته است.  

افراد سست اراده همیشه منتظر معجزه ها و رویدادهای شگفت انگیزند اما افراد قوی ، خود آفریننده معجزه ها و رویدادهای شگفت انگیزند. 

 سعی کنید همانگونه باشید که می خواهید دیگران شما را (آنگونه) ببینند .

 ساده ترین درس زندگی این است ،هرگز کسی را آزار نده.

 آسایش زمان نمیشناسد ،هرگاه خسته شدی بیاسای.

 برای آنکه بتوانیم کسی رادوست داشته باشیم به زمان و آگاهی نیاز داریم . برای دوست داشتن ابتدا باید داوری کرد و برای برتری دادن ،باید نخست سنجید.

 به طور کلی اشخاصی که زیاد میدانند ، کم حرف میزنند و کسانی که کم میدانند ، پرحرف هستند. 

فحش دلیل کسانی است که حق ندارند.

 بزرگترین تفاوت انسان و حیوان ،فهم و اندیشه نیست ،بلکه اراده و اختیار اوست.

 مردم بدون عشق کورانی هستند که به هیچ وجه به منزل نخواهند رسید.

 میتوان حقیقتی را دوست نداشت ، اما نمیتوان منکر آن شد. 

امید و آرزو آخرین چیزی است که دست از گریبان بشر برمی دارد.

 احساس دل ، بالاتر از منطق است.

بیش از سخن گفتن گفتارت را بسنج ، چنان که بیش از کاشتن تخم شخم میزنی.

 آنچه بار زندگی را بر دوش ما سنگین تر میسازد ، عموماً زیاده روی در خود زندگی است .

 انسان از مادر ، آزاده آفریده شد.

 اندیشه های صرفاً ذهنی و کلی ،منشا بزرگترین خطاهای بشرند.

 هر پدیده ای زمانی که از دست آفریدگارش بیرون می آید خوب است و همین که بدست انسانها می افتد به تباهی میگراید .

 ایمان داشتن به توانایی های خویش ، نیمی از موفقیت و کامیابی است .

 بهترین وسیله برای جلب محبت دیگران ، نیکی کردن به آنهاست.

در مقابل همه چیز میتوان مقاومت کرد جز نیکی و خوبی.

 هر کس لطف بهار میخواهد باید دشواری زمستان را تحمل کند.

 

برگرفته از :

http://jomalatziba.blogfa.com/cat-38.aspx

http://fa.wikipedia.org/
 http://www.hayatname.blogfa.com
http://blind-owl1363.blogfa.com
http://www.zendagi.com
http://www.shafighi.com
http://forum.niksalehi.com