کوروش کبیر

روز ۷ آبان (۲۹ اکتبر) که تاریخ نویسان آن را روز ورود کوروش به بابل و صدور منشور کوروش می‌دانند به پیشنهاد سازمان بین‌المللی نجات پاسارگاد٬ روز کوروش کبیر انتخاب و نام‌گذاری شده است.

این روز به مناسبت پایان تصرف امپراتوری بابل به دست سپاه هخامنشیان (۲۹ اکتبر سال ۵۳۹ پیش از میلاد) و پایان دوران ستمگری در جهان باستان انتخاب شده‌است.

کارون زچشمه خشکید البرز زلب فروبست حتی دل دماوند آتش فشان ندارد

دیو سیاه دربند آسان رهید و بگریخت رستم در این هیاهو گرز گران ندارد

روز وداع خورشید زاینده رود خشکید زیرا دل سپاهان نقش جهان ندارد

بر نام پارس دریا نامی دگر نهادند گویی که آرش ما تیر و کمان ندارد

دریای مازنی ها بر کام دیگران شد نادر زخاک برخیز میهن جوان ندارد

دارا کجای کاری دزدان سرزمینت بر بیستون نویسند دارا جهان ندارد

آییم به دادخواهی فریادمان بلند است اما چه سود که اینجا نوشیروان ندارد

سرخ وسپیدوسبز است این بیرق کیانی اماصد آه و افسوس شیر ژیان ندارد

کو آن حکیم توسی شهنامه ای سراید شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد

هرگز نخواب کوروش ای مهر آریایی بی نام تو وطن نیز نام و نشان ندارد