بازی

بازی از ضروریات زندگی کودک است و در رشد ذهنی و جسمی کودک تأثیر ویژه‌ای دارد. کودکان معمولاً بخشی از اوقات شبانه‌روز خود را صرف بازی می‌کنند و از طریق آن به حواس خود مهارت می‌بخشند. و به میزان توانایی و نیز نقاط ضعف خود پی می‌برند. هدف آن‌ها از بازی کردن، تفریح و سرگرمی، وقت‌گذرانی، شناخت جهان و فرار از غم‌ها و کدورت‌هاست. بازی وسیله‌ی طبیعی کودک برای بیان خود است (انگجی، ترکمان، 1393).

از تماشای بازی کودکان می‌توان دریافت که بازی یک موضوع محرک و تشویق‌کننده است. بچه‌ها در اثر بازی به مقدار زیادی ازنظر عاطفی ارضا می‌شوند هرچند تفاوت‌های موجود دربازی‌های کودکان همیشه روشن و واضح نیستند یا به‌راحتی درک نمی‌شوند ولی این احتمال وجود دارد که بتوان کارکردهای متمایزی را که بازی برای کودک دارد تشخیص داد. درک کامل اهمیت و ارزش بازی به زمان نسبتاً طولانی و مشاهده تفصیلی بازی با جزئیات آن احتیاج دارد. مطالعات سیستماتیک انجام‌شده توسط محققین نشان می‌دهد که کارکردهای ناشی از لحظه بازی برای هر کودک بخشی از نقش گسترده‌تری هستند که بازی در رشد کلی کودک ایفا می‌کند. به‌عبارت‌دیگر بازی به رشد و تکامل کودک کمک می‌کند(شریدان, 1380).

منابع

- انگجی، لیلی و ترکمان، منوچهر (1393). کارهای هنری و دستی کودکان. تهران: موسسه فرهنگی مدرسه برهان.

- شریدان، مری رورتی.(بی‌تا). بازی و رشد کودکان از تولد تا 8 سالگی. ترجمه: رضا توکلی؛ هرمز سنایی نسب و فریده براتی سده (1382). تهران: رشد.